Wanneer je iets wil vertellen, vindt er een heel proces plaats in je hoofd. Eerst krijg je een gedachte of idee in je hoofd. De hersenen zetten deze gedachte om in woorden en dan in klanken en sturen dan via de zenuwbanen een seintje naar de meer dan 150 spieren die betrokken zijn bij de spraak.

Het is belangrijk dat de spieren op dit moment op de juiste manier worden aangestuurd maar ook dat er een perfecte timing plaatsvindt. Toch kan er soms iets misgaan in deze timing en worden de spieren net te laat aangestuurd; de woorden en klanken zitten wel in je hoofd, maar het lukt niet om deze soepel uit te spreken.

Stotteren kan erfelijk zijn. Als een van de ouders stottert of gestotterd heeft, is er een grotere kans dat een kind ook gaat stotteren. Dit hoeft niet altijd te betekenen dat het kind altijd gaat stotteren.

Als je lekker in je vel zit, heb je waarschijnlijk nog genoeg energie om je zwakke aanleg voor timen op te kunnen vangen. Pas als er dingen gebeuren die ervoor zorgen dat het timen je nog meer energie kost, ga je stotteren. Bijvoorbeeld als je spannende dingen (leuke of minder leuke) in het vooruitzicht hebt of als je moe of ziek bent of te snel wilt spreken. Dit kost allemaal extra energie, waardoor je timing voor het spreken in de war kan raken.

Praten is een belangrijke manier om contact te maken. En je wilt natuurlijk graag dat je kind zich goed kan uitdrukken, zonder dat hij of zij daar frustratie of schaamte bij voelt. Maak je je daar zorgen over, bijvoorbeeld omdat je kind klanken of woorden herhaalt? Ik kan je helpen onderscheid te maken tussen normale onvloeiendheden en beginnend stotteren.

Stotteren bij jonge kinderen is vaak moeilijk te herkennen, omdat het meestal geleidelijk ontstaat.  Zo vroeg mogelijk ingrijpen is uiterst belangrijk, want bij 5% van deze kinderen kan onvloeiende spraak zich ontwikkelen tot chronisch stotteren.

Ik heb een ruime ervaring met logopedie voor kinderen. Ik hou het graag leuk: mijn aanpak bij behandeling van kinderen is speels en kindgericht. Ik zorg voor aantrekkelijke werkvormen en materialen. Ik speel bijvoorbeeld spelletjes en er is veel afwisseling. Ondertussen bied ik de algemene of specialistische logopedische zorg die nodig is, van de hoogst haalbare kwaliteit. Door deze aanpak komen kinderen graag naar de logopedische behandeling.

Het doel van de behandeling is vloeiender te leren spreken.

Ik werk vanuit ‘fluency shaping’. Ik leer u een nieuwe spreektechniek waardoor u vlotter wordt. U oefent die techniek niet enkel in de praktijk, maar in uw dagdagelijkse situaties.

Maar elke persoon is anders en heeft andere noden. Ik stem de logopedische behandeling zoveel mogelijk af op jou, als persoon. Je dagelijkse praktijk, het (toekomstige) beroep, je interesses. Dat vind ik belangrijk. Bovendien is de behandeling zo een stuk aangenamer.

Broddelen is een stoornis in het spreken, die zich uit als een niet-vloeiende of aritmische, moeilijk verstaanbare spraak.

Opvallend zijn een slappe uitspraak en een hoog spreektempo, het ineenschuiven van woorden (bijvoorbeeld ‘tevisie’ in plaats van ‘televisie’), stopwoordjes, snelle woordherhalingen en klankherhalingen, en moeilijkheden met het formuleren van gedachten, ook schriftelijk. Broddelen kan samen gaan met hyperactiviteit en een slechte concentratie, dit hoeft echter niet. De luisteraar zal de persoon die broddelt vaak slecht verstaan en reageren met: “Wat zeg je?”. De spreker merkt wel dat er iets mis is met zijn spreken, maar hij weet niet precies wat.

Doordat er bij broddelen herhalingen van woorden en klanken zijn, lijkt het soms op

De behandeling richt zich vooral op bewustwording van de eigen spraak, uitspraaktraining, training in correct formuleren en ritme- en intonatietraining. Het resultaat van de behandeling hangt, naast de ernst van het broddelen, af van doorzettingsvermogen, concentratievermogen en motivatie.

Ongeveer 10 procent van de kinderen heeft moeite om het lezen en schrijven onder de knie te krijgen. Bij een deel van deze kinderen blijkt dit een ernstig en hardnekkig probleem te zijn. Dan is er sprake van dyslexie. Sommige letters worden vaak verwisseld. Je kind blijft maar spellen terwijl de meeste kinderen in de klas dat niet meer doen. De fouten die zij maken lijken op verstrooidheidsfouten die gemakkelijk te vermijden waren bv. ‘kineren’ in plaats van ‘kinderen’ schrijven. Zij lezen hun vragen dikwijls verkeerd en antwoorden dan ook fout of onvolledig.

Kinderen met dysorthografie hebben opvallende en hardnekkige spellingsmoeilijkheden. Schrijven zonder fouten lukt niet. Het lijkt wel of je kind de spellingregels niet kan onthouden. Soms schrijft je kind de woorden zoals hij of zij ze hoort. Vaak is er een ook een gestoord handschrift dat moeilijk leesbaar, ongeordend en slordig is.

Kinderen met dyscalculie hebben ondanks een goede intelligentie zwakke rekenprestaties. Hierbij zien we een automatisatieprobleem. Het kind blijft fouten maken ook al wordt er thuis elke dag geoefend. De tafels worden telkens weer ‘vergeten’. De splitsingen geraken maar niet gekend. Getallen worden omgekeerd. De technieken van hoofdrekenen zijn zo moeilijk. Heel vaak tellen de kinderen nog op hun vingers. Ze rekenen cijferend omdat ze voelen dat hun basis onvoldoende is.

Omdat elk kind anders is, kan ik geen standaardtherapie voorstellen. Alles hangt af van: de aard en de ernst van het probleem, de sterke en zwakke kanten van het kind, het bestaan van andere problemen (bv. concentratieproblemen, …) en het karakter van het kind zullen bepalen hoe de therapie van je kind er zal uitzien.

Er is sprake van een articulatiestoornis als een kind met de articulatie sterk achterblijft in vergelijking met leeftijdsgenoten. Wanneer een kind naar het eerste leerjaar gaat, is de articulatie vaak goed, al kan het dan het nog moeite hebben met de uitspraak van woorden met moeilijke medeklinkercombinaties (vaak met de ‘s’ of ‘r’ erin). Onderzoek naar het gehoor is bij kinderen met articulatiestoornissen essentieel.

Sommige kinderen hebben fonologische problemen, dat wil zeggen problemen met de klankvorming bij het praten. Je kind vervangt klanken door andere klanken, of laat sommige klanken of lettergrepen helemaal weg. Terwijl je kind de losse klanken wel goed kan uitspreken. De spieren die betrokken zijn bij de spraak functioneren dus wel goed. Bijvoorbeeld: je kind kan de 's' in het woord 'soep' en de 'g' in het woord 'gaan' goed uitspreken. Maar de combinatie van de 's' en de 'g' zoals in de 'sch' van 'school' lukt niet. Je kind zegt dan 'sool' in plaats van 'school'. Meestal spreekt je kind daardoor minder verstaanbaar en lijkt het alsof het een spraakprobleem heeft.

Er bestaat een duidelijk verband tussen mondgewoonten en het uitspreken van klanken. Afwijkend mondgedrag, zoals mondademen, duimzuigen en tongpersen (foutief slikken), resulteert vaak in een articulatiestoornis. Er is ook een verband tussen gebitsafwijkingen en afwijkende mondgewoonten. Het komt wel vaker voor dat de logopedist afwijkende mondgewoonten en articulatie samen behandelt. De orthodontist behandelt dan de gebitsafwijking.

Ik doe uitgebreid en zorgvuldig onderzoek naar de spraak van het kind en stel zo een behandelplan op.

Bij problemen in de taalinhoud kan er sprake zijn van een kleine woordenschat en is het begrijpen en vertellen van verhalen moeilijk. Er wordt vaak over dezelfde vertrouwde onderwerpen gepraat, het is lastig om buiten het hier-en-nu te vertellen en het is moeilijk om de voorkennis van de gesprekspartner in te schatten. Bij het spreken zijn vaak stopwoorden, denkpauzes of herhalingen in de zinnen hoorbaar. Tevens kan er sprake zijn van woordvindingsproblemen.

Bij problemen in het taalgebruik zijn er problemen met het gebruiken van taal in de communicatie en zijn er moeilijkheden in de communicatievoorwaarden; bijvoorbeeld beurtgedrag, luisteren en oogcontact in gesprekssituaties.

Bij het spraak-taalonderzoek wordt gebruik gemaakt van diverse gestandaardiseerde tests. Met deze tests wordt de taalniveau van het kind in vergelijking met zijn leeftijdsgenootjes bepaald. Er wordt onder andere gekeken naar de articulatie, het taalbegrip, de woordenschat, de zinsvorming, de communicatieve vaardigheden en de auditieve vaardigheden. Naar aanleiding van de uitslagen van de taalonderzoeken en verzamelde informatie wordt een diagnose gesteld. In overleg met de ouders wordt een plan gemaakt om zo gericht mogelijk aan de taalontwikkeling te kunnen gaan werken. Bij de behandeling wordt gewerkt met diverse methodes om de spraak en de taal van het kind te stimuleren.